Yoko Taro chwali ICO jako arcydzieło, które zrewolucjonizowało gry wideo

Yoko Taro, wizjoner Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako formę sztuki. Wydany w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko osiągnęło status kultowy, świętowany ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa.

Taro podkreślił rewolucyjny mechanik rdzenia w grze - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako radykalne odejście od ustalonych konwencji rozgrywki. Zauważył: „Gdyby ICO zadano ci nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Podkreślił, że ten prosty akt prowadzenia innej postaci był przełomowy, kwestionując dominujące zrozumienie interakcji gracza.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z wyjątkowo uproszczonymi wizualizacjami. ICO priorytetowo traktowało rezonans emocjonalny i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​gra wykazała, że ​​sztuka i narracja mogą przekroczyć swoją rolę jako zwykłe ozdoby, stając się integralną częścią podstawowych doświadczeń.

Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu zasadniczo zmianę kursu rozwoju gier. Pochwalił jego zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.

Oprócz ICO Taro zacytował dwa inne wpływowe tytuły: Undertale Foxa i otchłani Playdead. Twierdził, że gry te podobnie przekroczyły granice interaktywnego opowiadania historii, potwierdzając zdolność gier wideo do zapewnienia głęboko emocjonalnych i intelektualnie stymulujących doświadczenia.

Uznanie Taro dla tych gier zapewnia cenny wgląd w kreatywne odwierty własnej pracy, dodatkowo podkreślając trwającą ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.