DOOM: The Dark Ages geïnspireerd door de Marauder van Eternal

Toen regisseur Hugo Martin de mantra voor Doom onthulde: The Dark Ages als "Stand and Fight" tijdens de ontwikkelaar van Xbox die eerder dit jaar direct was, trok het onmiddellijk mijn interesse. Deze benadering contrasteert scherp met Doom Eternal , een spel gekenmerkt door zijn meedogenloze, snelle gevechten. Doom Eternal introduceerde echter één vijand die spelers eiste om "te staan ​​en te vechten" - de Marauder. Deze vijand, misschien wel de meest polariserende in doomgeschiedenis , wordt veracht door velen die nog steeds door mij aanbeden. De openbaring die DOOM: The Dark Ages bevat een gevechtsmonteur die rond het reageren op felgroene lichten, die doen denken aan de kwetsbaarheid van de Marauder, mijn opwinding voor het spel versterkte.

Wees gerust, de donkere eeuwen beperkt spelers niet tot een frustrerende één-op-één strijd verwant aan de ontmoetingen van Eternal . Terwijl de Agaddon Hunter een formidabele uitdaging vormt met zijn kogelvrije schild- en dodelijke combo -aanvallen, doordringt de geest van de uitdagende ontmoetingen van Eternal elke vijand in de donkere eeuwen . De kernconcepten van de Marauder zijn opnieuw bedacht, verfijnd en geïntegreerd in het algemene gevechtssysteem van de game, wat resulteert in ontmoetingen die de strategische diepte van Marauder -gevechten behouden zonder de irritatie.

De Marauder valt op in Doom Eternal als een afwijking temidden van het gebruikelijke hectische tempo van de game. Meestal navigeren spelers gevechtsarena's, die snel zwakkere vijanden sturen terwijl ze jongleren met ontmoetingen met meer substantiële vijanden. Eternal is beschreven als een managementspel, waarbij spelers zowel de bronnen als de dynamiek van het slagveld moeten afhandelen. De Marauder verstoort deze stroom echter, waardoor een volledige verschuiving in focus nodig is. Het uiterlijk leidt vaak tot geïsoleerde, intense duels waar de beste strategie is om de omringende bedreigingen te wissen voordat het direct wordt aangetast.

De Marauder van Doom Eternal is een van de meest controversiële vijanden in de FPS -geschiedenis. | Afbeelding Credit: ID Software / Bethesda

Het betrekken van de Marauder gaat niet over stilstaan, maar over het beheersen van het slagveld door strategische positionering. Het naderen van te nauw uitgenodigt een verwoestende shotgun -explosie, terwijl het zich terugtrekken te ver in een spervuur ​​van gemakkelijk ontweken projectielen veroorzaakt. De sleutel tot het verslaan van de Marauder ligt in het uitlokken van zijn bijlzwaai, terwijl zijn energieschild alle andere aanvallen afbuigt. Op het moment dat de ogen felgroen flitsen tijdens de opwinding van de bijl, is uw venster om schade toe te brengen.

Dit felgroene signaal speelt ook een cruciale rol in Doom: The Dark Ages . Ter eer aan de oorspronkelijke ondergang , ontketenen demonen volleys van projectielen die verwant zijn aan de hel van Bullet. Onder deze kunnen groene raketten worden gepareerd met behulp van het nieuwe schild van de Doom Slayer en ze terugsturen naar hun bron. Aanvankelijk een defensieve tactiek, evolueert het parry naar een krachtig offensief hulpmiddel zodra het Rune-systeem van het schild is ontgrendeld, waardoor verbluffende effecten mogelijk is of een automatisch gericht kanon wordt geactiveerd.

Het navigeren van de slagvelden van de donkere eeuwen omvat een reeks gerichte één-op-één opdrachten met verschillende formidabele demonen. In tegenstelling tot de Marauder -ontmoetingen, is overleving niet alleen afhankelijk van het reageren op groene signalen. Effectief gebruik van traditionele wapens kan nog steeds leiden tot de overwinning, maar het beheersen van het Parry -systeem van het Shield verbetert uw gevechtsarsenaal aanzienlijk. Deze monteur weerspiegelt de Marauder -gevechten van eeuwige , waardoor precieze positionering en snelle reflexen nodig zijn om succesvol te pareren.

De primaire kritiek op de Marauder was de verstoring van de stroom van Doom Eternal , waardoor spelers werden gedwongen de bekende tactieken op te geven. Persoonlijk waardeer ik de Marauder om deze reden; Het breekt de vorm van Eternal 's Balletic Gameplay en eist een andere dans. Eternal verlegde al de grenzen van first-person shooter-mechanica en de Marauder daagt spelers uit om hun strategieën volledig te heroverwegen. Terwijl ik van deze uitdaging geniet, begrijp ik waarom het veel spelers frustreert.

Hoewel de Agaddon Hunter in de donkere eeuwen het meest lijkt op de Marauder, bevat elke demon elementen van Eternal 's angstaanjagende vijand. | Afbeelding Credit: ID Software / Bethesda

DOOM: The Dark Ages richt zich op het verstorende karakter van de Marauder door verschillende "dansen" in zijn gevechtssysteem te integreren. Elke grote vijand heeft zijn unieke groene projectiel of melee -aanval, waardoor verschillende strategieën nodig zijn. De Mancubus vuurt bijvoorbeeld energie "hekken" af met groene "pijlers" die laterale beweging naar Parry vereisen, terwijl het volley van de bollen van de vagina snelle sprinten vereist om de afbuigbare projectielen te onderscheppen. De Revenant bootst de Marauder nauw na en blijft onkwetsbaar totdat de groene schedels zijn gepareerd.

Door voor elke demon gevarieerd voetenwerk te eisen, zorgt de donkere eeuwen ervoor dat de introductie van nieuwe vijanden naadloos aanvoelt in plaats van schokkend. De Agaddon Hunter en Komodo kunnen een uitdaging vormen vanwege hun intense melee -aanvallen, maar spelers zijn al gewend om hun bewegingen en reacties aan te passen tegen de tijd dat deze vijanden verschijnen. In tegenstelling tot de Marauder in Eternal , die een afwijking van gevestigde tactieken vereiste, bouwt de Dark Ages vanaf het begin zijn reactiegebaseerde mechanica op in de kerngameplay.

Het probleem van de Marauder was nooit het ontwerp, maar de onverwachte afwijking van de vastgestelde regels van Eternal . Doom: The Dark Ages bereidt spelers voor op soortgelijke uitdagingen door op reactiegebaseerde mechanica een fundamenteel onderdeel van het spel te maken, in plaats van een abrupte verandering. Hoewel deze benadering de uitdaging kan verminderen-met een meer vergevingsgezindlangraam in vergelijking met de scheiden seconde kwetsbaarheid van de Marauder-blijft de essentie van "Stand and Fight", wachtend op het groene licht, centraal in elke ontmoeting. Doom: The Dark Ages biedt een nieuwe kijk op deze concepten, maar ze zijn onmiskenbaar geworteld in de erfenis van de Marauder. Je staat en je vecht.