Assassin's Creed 2 ve 3: Seri yazmanın zirvesi

Assassin's Creed serisinin en ikonik anlarından biri, Haytham Kenway'in Yeni Dünya'da bir grup suikastçıyı bir araya getirme görevini tamamladığı Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. Oyunun ilk aşamaları boyunca, oyuncuların müttefik olduğuna inanmaya yönlendirilir, çünkü Haytham sadece gizli bir bıçağı kullanmaz, aynı zamanda sevgili Ezio denetçisini anımsatan karizmayı da somutlaştırır. Bir kahramanın rolünü oynar, Yerli Amerikalıları esaretten kurtarır ve İngiliz redcoats ile yüzleşir. Ancak vahiy, Templar Creed, "Anlama Babası bize rehberlik etsin", onu bir suikastçı değil, Templar olarak maruz bıraktığında gelir. Bu bükülme dizinin anlatı derinliği ve sürpriz potansiyelinin bir kanıtıdır.

Bu an, Assassin'in Creed 3'ün hikaye anlatımındaki gücünü örnekleyerek franchise'ın anlatı evriminde yüksek bir noktayı işaret ediyor. Orijinal Assassin's Creed, büyüleyici hedefleri izleme ve ortadan kaldırma kavramını tanıttı, ancak hem kahraman Altaïr hem de kurbanları için karakter gelişimi ile mücadele etti. Assassin's Creed 2, daha dinamik Ezio ile bunu geliştirdi, ancak yine de Assassin's Creed: Brotherhood'da Cesare Borgia ile görüldüğü gibi antagonistlerini az gelişmiş bıraktı. Assassin'in Creed 3'ü Amerikan Devrimi sırasında belirlenene kadar Ubisoft, hem avcının hem de avcının gelişimini gerçekten dengeledi. Bu denge, kesintisiz bir anlatı akışına ve daha sonraki başlıklarda henüz eşleşmemiş bir başarı olan uyumlu bir oyun ve hikaye karışımına katkıda bulundu.

Serinin mevcut RPG odaklı döneminin olumlu alımına rağmen, hayranlar ve eleştirmenler arasında artan bir duygu , Assassin'in inancının aşağı doğru bir yörüngede olduğunu gösteriyor. Çeşitli platformlardaki tartışmalar, Anubis ve Fenrir gibi mitolojik figürlerle mücadele, çeşitli romantizm seçeneklerinin tanıtımı ve Asasssin's Creed Shadows'ta Yasuke gibi gerçek tarihsel figürlerin tartışmalı kullanımı gibi giderek daha fantastik unsurlar da dahil olmak üzere bu düşüşün potansiyel nedenlerini vurgulamaktadır. Bununla birlikte, gerçek sorunun daha derin olduğuna inanıyorum-serinin geniş sanal alan ortamları tarafından gölgede kalan karakter odaklı anlatılardan uzaklaşıyor.

Zamanla, Assassin's Creed, orijinal aksiyon-macera formülünü diyalog ağaçları, XP tabanlı tesviye sistemleri ve yağma kutuları ve dişli özelleştirme gibi özellikleri içerecek şekilde genişletti. Yine de, oyunlar büyüdükçe, genellikle daha az tatmin edici hissettiler. Sadece tırmanma ve nesneleri bulma ile ilgili çok sayıda yan görev bu şişme duygusuna katkıda bulunmakla kalmaz, aynı zamanda temel hikaye anlatımı da acı çekti. Assassin Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içeriğe sahip olsa da, çoğu daha az rafine ve ilgi çekici geliyor.

Diyalog ve eylemler yoluyla oyuncu seçiminin eklenmesi, teorik olarak daldırmayı geliştirirken, genellikle tam tersi etkiye neden olur. Çeşitli senaryoları barındıran daha uzun komut dosyaları, daha odaklanmış bir anlatıya sahip olanlardan daha az cilalı hissedebilir, karakter gelişimini seyreltebilir ve NPC'lerle etkileşimleri daha az otantik hissettirebilir. Bu, oyundaki en unutulmaz yazılardan bazılarını içeren Xbox 360/PS3 döneminin daha komut dosyası, karakter odaklı anlatılarıyla keskin bir tezat oluşturuyor. Ezio'nun tutkulu beyanından, "Beni ya da başka birini takip etmeyin!" Savonarola'yı yendikten sonra Haytham Kenway'in oğlu Connor'a dokunaklı son sözlerine:

"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünme. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Anladığınızdan eminim. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."

Anlatı karmaşıklığı da zamanla azaldı. Modern oyunlar genellikle ahlaki ikilik, suikastçıların iyi ve Tapınakçıların kötü olmasına basitleştirirken, daha önceki başlıklar iki grup arasındaki gri alanlara girer. Assassin's Creed 3'te her Templar Connor inançlarına meydan okuyor. William Johnson, Tapınakçıların Kızılderili soykırımını engelleyebileceğini öne sürüyor, Thomas Hickey suikastçıların hedeflerini ulaşılamaz olarak reddediyor ve Benjamin Kilisesi, perspektiflerin kendilerini kurban olarak gördükleri perspektiflerin önemli olduğunu savunuyor. Haytham, Connor'un George Washington'a olan güvenini zayıflatıyor ve Amerika'nın isyan ettiği monarşi kadar baskıcı olabileceği bir geleceği öngörüyor - Washington'un Charles Lee'nin değil, Connor'un köyünün yakılmasını emrettiği vahy ile güçlendirilen bir tahmin. Bu ahlaki belirsizlik, oyuncuları cevaplardan daha fazla soru ile bırakarak anlatının derinliğini artırır.

Franchise'ın tarihini yansıtan, Jesper Kyd tarafından bestelenen Assassin's Creed 2 film müziğinden "Ezio'nun Ailesi" parçasının serinin teması olduğu açıktır. Sadece Rönesans ortamını değil, Ezio'nun yaşadığı kişisel kayıp ve travmayı da yakalar. Modern Assassin's Creed Games, dünya inşası ve grafiklerinde mükemmel olsa da, umarım dizi, samimi, karakter güdümlü hikayelere odaklanarak köklerine geri dönecektir. Bununla birlikte, geniş bir şekilde daha geniş kum havuzlarını ve canlı hizmet modellerini tercih eden bir endüstride, böyle bir geri dönüş mevcut iş stratejileri ile uyumlu olmayabilir.